vah dekho maan aj
khilaunevala phir se aya hai.
kee tarah ke suandar-suandar
ne khilaune laya hai.
hara-hara tota pianj de mean,
geand ek paise vali,
chhoti si motar ga di hai,
sar-sar-sar chalane vali.
siti bhi hai kee tarah ki,
kee tarah ke suandar khel,
chabhi bhar dene se bhak-bhak,
karati chalane vali rel.
gu diya bhi hai bahut bhali-si,
pahane kanoan mean bali,
chhota-sa 'ti set' hai,
chhote-chhote haian lota thali.
chhote-chhote dhanush-ban haian,
haian chhoti-chhoti talavar,
ne khilaune le lo bhaiya,
zor-zor vah raha pukar.
munhnoo ne gu diya le li hai,
mohan ne motar ga di
machal-machal sarala karati hai,
maan ne lene ko sa di,
kabhi khilaunevala bhi maan,
khya sa di le ata hai.
sa di to vah kap de vala,
kabhi-kabhi de jata hai.
amhma tumane to lakar ke,
mujhe de die paise char,
kaun khilaune leta hooan maian,
tum bhi man mean karo vichar.
tum sochogi maian le looanga,
tota, bilhli, motar, rel,
par maan, yah maian kabhi n looanga,
ye to haian bachhchoan ke khel.
maian to talavar kharidooanga maan,
ya maian looanga tir-kaman,
jangal mean ja, kisi ta daka
ko maruanga ram saman.
tapasi yajn kareange, asuroan-
ko maian mar bhagaooanga,
yoan hi kuchh din karate-karate,
ramachandr maian ban jaooanga.
yahi rahooanga kaushalhya maian,
tumako yahi banaooanga,
tum kah dogi van jane ko,
hansate-hansate jaooanga.
par maan, bina tumhhare van mean,
maian kaise rah paooanga?
din bhar ghoomooanga jangal mean
laut kahaan par aooanga.
kisase looanga paise, roothooanga
to kaun mana lega,
kaun phyar se bitha god mean,
manachahi chianje़ dega.