ताहि ते आयो सरन सबेरे। ग्यान बिराग भगति साधन कछु सपनेहुँ नाथ न मेरे॥11॥ लोभ मोह मद काम क्रोध रिपु फिरत रैन दिन घेरे। तिनहि मिले मन भयो कुपथ रत फिरै तिहारेहि फेरे॥2॥ दोष-निलय यह बिषय सोक-प्रद कहत संत स्त्रुति टेरे। जानत हूँ अनुराग तहाँ अति सो हरि तुम्हरेहि प्रेरे॥3॥ बिष-पियूष सम करहु अगिनि हिम तारि सकहु बिनु बेरे। तुम सब ईस कृपालु परम हित पुनि न पाइहौं हेरे॥4॥ यह जिय जानि रहौं सब तजि रघुबीर भरोसे तेरे। तुलसीदास यह बिपति बाँगुरो तुमहिं सों बनै निबेरे॥5॥